Man, het is alweer ruim een maand geleden dat we onze reis door Sri Lanka maakten, wat gaat de tijd snel! Ik kan me nog herinneren dat we ons een hele held voelden omdat we net voor Corona tijd het vliegtuig in stapten. How little did we know…. We dachten, net als de rest van ons nuchtere volk, dat het een simpel griepje zou zijn. En dus konden we prima naar het magische eiland waar we al zo lang naar uit hadden gekeken, want met onze gezondheid was helemaal niks mis. We hadden zelfs vitamine C bruistabletten van eigen merk mee, dus ons kon weinig gebeuren.
Zo, hadden wij het even goed mis! Op de terugweg was het nog maar kantje boord of we via India terug konden reizen. Anyway, ik ga je even meenemen op onze trip naar Sri Lanka en dan zou ik een lekkere cocktail in de hand nemen en de verwarming op standje sambal zetten, dan waan je jezelf zo in tropische sferen.
Inhoud:
De reis naar Sri Lanka
Wij dachten dat varkentje te wassen: een reis van 8,5 uur met het vliegtuig, 3 uur overstap op Mumbai, vervolgens 3 uur met een volgend vliegtuig en dan nog zo’n 2,5 uur met een busje naar je eindbestemming. Dit was de planning voor dag 1. Niet iets waar ik naar uit had gekeken, totdat we ineens, voor weinig, konden upgraden naar businessclass!
Hoppa, misère van de lange reis verdwijnt als sneeuw voor de zon! Ik dacht dat het overrated zou zijn. Grotere stoelen: ja. Meer beenruimte: ja. Misschien een ander menuutje dan economy, maar verder zou het allemaal wel meevallen.
Ik kan je weer zeggen: how little did I know….
Om maar te beginnen met een vers zalmpje en wat mango, afgetopt met een snufje chili. Of wilde je het hebben over de champagne die je nog voordat het vliegtuig opsteeg naar binnen kon gieten of het puur bergwater was? Business was lekker, met als kers op de taart de stoel, die volledig naar achteren kon en waar zelfs de meest prestigieuze slaapkliniek een puntje aan kon zuigen.
Genoeg over de reis zelf, want 4 alinea’s alleen hierover wordt natuurlijk een beetje zielig.
Was het allemaal rozengeur en maneschijn? Nee dat niet: doordat we een powerbank in de backpack hadden laten zitten, moesten we die tijdens onze transfer uit de tas halen, daarna rennen naar de gate van het vliegtuig en ja, natuurlijk bleef de backpack achter in India. Eenmaal in Sri Lanka aangekomen, slikte het apparaat de pinpas in en werden we niet opgehaald met een busje zoals we hadden afgesproken. Gelukkig kost een taxi ritje van 3 uur hier maar zo’n 50 piek, dus het einde van de wereld was het zeker niet.
In totaal duurde onze reis door Sri Lanka 8 dagen. Als je de tijd hebt zou ik langer gaan, want wij gingen wel als een stel Russen door Europa: in 8 dagen wilden we alles zien en dat is wellicht wat veel.
Sigiriya (dag 1 en 2)
We gingen vanaf Colombo direct door naar onze eerste verblijfplaats: Sigiriya. Sigiriya ligt centraal in Sri Lanka en is groen, heel groen. We sliepen 2 nachten in Kuwera Eco Lodge. Ze verbouwen hun eigen groenten, gooien niks weg, maar geven het aan eekhoorntjes en ze gaan voorzichtig om met water. Het eten wat ze er maken is fantastisch en de kamers schoon en ruim. Een hele dikke aanrader!
Bij de eco lodge kun je fietsen huren, waarmee we naar Lions Rock fietsten. Ga vroeg in de ochtend, al is het maar omdat het dan te doen is om ‘m te beklimmen qua temperatuur, maar ook omdat het dan iets rustiger is qua toeristen. Ziet er toch authentieker uit als je thuiskomt tijdens die 3-uur durende beamer presentatie.
Bij Kuwera hebben we een kookworkshop gedaan; echt super! De Sri Lankese keuken is a-ma-zing. Echt zo lekker! De kok die het je hier uitlegt doet het heel leuk: hij neemt je eerst mee naar de tuin van het hotel om te laten zien hoe het groeit (de kruiden en de groenten, ook exotische soorten) en daarna laat hij je snijden en ga je samen koken. Tof om er eens met een andere blik naar te kijken!
We maakten een klein uitstapje naar Dambulla, waar je de Gouden Tempel vindt. Dit is een heilige plek, waar je enorm veel Boeddha beelden vindt. Ook hier was er weer wat te beklimmen, dus het was mét spierpijn na 2 dagen.
Verder hadden we een yogales geboekt, maar ben ik de enige die als ie een yogalesje doet, gewoon spieren wilt voelen trekken? Zodat je daarna het gevoel hebt dat je een complete idioot bent doordat je zo stijf bent, maar dat je dit wel écht vaker wilt doen? Deze leraar had dat dus anders bedacht: ik weet inmiddels alles over je chakra’s, maar er is weinig gepuft.
Ginigathhena (dag 3)
Daarna gingen we door naar Ginigathhena, via de trein. Die trein is dus helemaal geweldig: een oud beessie, dat wel, maar je hebt prachtig uitzicht! In dit dorpje was verder geen reet te doen in de avond, maar we sliepen in een schattige boomhut (het wordt saai, maar weer met geweldig uitzicht). Overdag kun je hier je avontuurlijke jij uit de sluimerstand trekken: raften, canyoning, tokkelen, alles. Maar goed ook, dan heb je in de avond niet door dat het plaatsje in slaap gesukkeld is. Op een slechte imitatie na van een Oostenrijkse chalet waar je schnitzel kont eten, was hier verder niets te doen. Helaas: je moet hier dus wel die schnitzel eten.
Udawalawe (dag 4 en 5)
Daarna zijn we met de trein doorgereden naar Ella. We dachten eerst lekker hipster te doen in de deuropening van de trein omdat ie vol zat, maar na 3 uur kwamen we erachter dat de reis nóg 3 uur zou duren. Even een kleine miscalculatie.
Ondanks dat is deze reis serieus fantastisch mooi: je rijdt dus bijna 6 uur lang door theeplantages en de meest prachtige valleien. Echt screensaver waardige schoonheid. Ook al ben je een luxe poes: deze treinreis mag tijdens je reis door Sri Lanka niet ontbreken.
We stapten uit bij treinstation Ella en zijn toen doorgereden naar Udawalawe. Nadat we het bijna begaven van de trek en ik bijna een toeval gehad had, kregen we hier avondeten. Deze mensen waren uiterst klantvriendelijk (net als alle Sri Lankanen), maar van een cursus planning zouden ze nog best veel kunnen opsteken. Zo gingen we bijvoorbeeld op safari, maar kregen we een lekker band. Kan gebeuren natuurlijk, maar gereedschap of een extra band was natúúrlijk niet aanwezig. Mij maakte het allemaal niet zoveel uit; we hadden pannenkoeken meegekregen.
Deze lodge noemde zichzelf een eco lodge, maar het eco aspect was nog vrij ver te zoeken. Behalve dat de stroom regelmatig uitviel, wat dan wel weer positief werkt op het milieu. We wilden olifanten zien in een van de safariparken daar in de buurt en dat was helemaal dikke prima gelukt: we hebben zelfs een babyolifant gezien! Ik heb mezelf helemaal gek gestaard naar een luipaard, dat geluk mocht ik dan weer niet hebben.
Hiriketiya (dag 6 en 7)
Dit was mijn favoriet tijdens onze reis door Sri Lanka! Hiriketiya is een klein dorpje dat vooral bekend staat om het surfen. Wat je dan krijgt? Een laid back sfeertje, meer toerisme en daardoor hippere eettentjes. De golven zijn niet perfect en het is wat druk in het water, maar de temperatuur van het water is heerlijk, waardoor je ook prima af en toe een uurtje kunt gaan. Normaal moet ik mezelf er toe zetten en als ik dan eenmaal droog ben dan hoeft het ook niet meer van mij. Nu ging je helemaal hip met een surfplankje het water in en keek je wel even waar het schip strandde.
We zaten hier bij een geweldig guesthouse: Jasper House. Wat een geweldig kamers, lekker eten en goede service! Je moet je even voorstellen dat de kamers geen muren hebben, maar dat alles open is. Het is omgeven door palmbomen waar aapjes in spelen en in de verte zie je een blauwe zee.
Dan kan het slechter met je gaan.
Hier hebben we wederom een kookworkshop gedaan. Ook zijn we naar een kruidentuin geweest waar je weer alles kon leren over kruiden, maar ook over de geneeskrachtige werking ervan. Marketingslachtoffer dat ik ben, smeren ze je geneeskrachtige kruidenelixers aan. De entree was gratis, maar dat maken ze ruimschoots goed met een handjevol welwillende toeristen die wat kopen. Je begrijpt dat ik thuis ben gekomen met zalfjes tegen rugpijn en alles. Nog niet geopend trouwens.
Ambalangoda (dag 8 en 9)
Dit was onze laatste stop voordat we naar huis vlogen. Dat laatste was zo vanzelfsprekend nog niet, omdat ondertussen de Corona crisis flink was toegenomen en we India bijna niet meer in kwamen. Helemaal toen ze in Steef z’n paspoort zagen dat hij in januari nog in China was geweest, kregen ze het wat benauwd.
Ondertussen waren de toeristen ook flink wat minder enthousiast in Sri Lanka: in Ambalangoda waren we helemaal alleen op een fantastisch mooi strand en waren we de enige gasten in het ‘hotel’. Heel veel stelde dat laatste ook niet voor, maar ook hier waren de mensen die er werkten niet normaal zo aardig. Daar kunnen we hier nog een puntje aan zuigen.
We probeerden hier te kanoën, maar dat strandde jammerlijk in een paar mislukte pogingen. Het toeristenseizoen liep namelijk op z’n einde, ook omdat er nu ruw weer aan zou komen en dat zag je aan het water. Toen zijn we met een bootje de mangrove over gegaan. Prachtig, maar ik kreeg wel weer een broodnodig lesje ‘niet naïef zijn in een land waar het minder goed gaat dan hier’. Ik vroeg de man of er ook krokodillen waren. Lieten we nou net langs een kano varen waarvan de visser toevallig een krokodil gevangen had en ‘m nog even in z’n kano had liggen, totdat hij straks klaar was, dan zou hij hem vrijlaten. Ik op de foto, hij wilde wel een beetje geld.
Moesten mijn 2 reisgenoten, die duidelijk minder naïef zijn, mij uitleggen dat die krokodil nooit meer door de mangrove of waar dan ook zou zwemmen. Deze krokodil belandde elke avond in een plastic ton om de volgende dag weer mee te gaan met de visser voor als er nog meer domme toeristen langs zouden komen, totdat ie dood zou gaan. Ik natuurlijk weer in dikke tranen en de kapitein van onze boot uitkafferen omdat hij meedeed aan deze praktijken en dat karma hem achterna zou komen (we waren net in een tempel geweest met hem). Hij ook weer huilen. Echt een gezellig uitje.
Nou ja, het was een charmant einde van een top reis. Ik ben nog steeds onder de indruk van hoe aardig en lief alle mensen daar zijn, van het lekkere eten waar ze niet veel, maar wel louter verse ingrediënten voor gebruiken. Ik ben nog steeds onder de indruk van hoe mooi het daar is en ik kan alleen maar hopen dat het toerisme straks weer volle bak aantrekt, want zo’n mooi sociaal stelsel als hier hebben ze natuurlijk niet.